شعری برای دختری که گم شده بود و مادرش عکسش را داده بود به روزنامه ها ...

گم شده بودم 

و پشت تمام تلفن های دنیا تنها یک صدا بود 

من بودم و تنهایی 

من بودم و آشپزخانه ای که سر می رفت 

الو.... مادر.... 

گم شده ات را در هیچ کجای جهان نگرد 

من پشت هیچ صدایی نیستم 

و گذاشته ام باد، موهایم را با خودش ببرد

و دلم... 

_که هیچ گاه در من نبوده است را _

 به دریا زده ام! 

پروین پناهی